Κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των αντιμαχόμενων πλευρών πέρα από τις τρομακτικά μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και κάθε είδους τεράστιες καταστροφές, δημιούργησαν ως αντίβαρο σε αυτά, την τεχνολογική ανάπτυξη με αλματώδεις ρυθμούς σε πολλούς τομείς. Η αεροπορία που ήταν μια σχετικά καινούργια εξέλιξη στην ανθρώπινη ιστορία εκείνης της εποχής, ( αρχές του εικοστού αιώνα ), καθώς έγινε αμέσως αντιληπτό ότι μπορούσε να διαδραματίσει τεράστιο ρόλο στους στρατιωτικούς συσχετισμούς και τις δυνάμεις των κρατών, αναπτύχθηκε ως ξεχωριστός κλάδος των ενόπλων δυνάμεων των προηγμένων χωρών της Ευρώπης αλλά και παγκόσμια.
Στους ουρανούς πάνω από την Ευρώπη συγκρούστηκαν δεκάδες διαφορετικά αεροσκάφη που σχεδιάζονταν διαρκώς ανανεωμένα, αφού οι ανάγκες των αερομαχιών αλλά και της στρατηγικής διαμορφώνονταν συνεχώς μετά από κάθε αποστολή που εκτελούσαν. Η Γερμανία ( Κεντρικές δυνάμεις η Τριπλή συμμαχία, Γερμανία - Αυστροουγγαρία - Ιταλία ) είχε αναπτύξει από το 1916 τα μονοθέσια αεροσκάφη Albatros DV κατασκευάζοντας περίπου 900 από αυτά και 1612 Albatros DV/va για την Luftwaffe, πριν σταματήσει η παραγωγή τους τον Απρίλιο του 1918.
Το Albatros DV/va μπορεί να ''κλείδωσε '' την απόδοση των συμμαχικών μαχητικών αλλά κατασκευάστηκε σε μεγάλους αριθμούς εστιάζοντας στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα.
Με άνοιγμα φτερών 9,04 μέτρα / 29 ft και μήκος 7,33 μέτρα / 24 ft και με έναν εξακύλινδρο υδρόψυκτο κινητήρα Mercedes D.III 200 hp ήταν ένα ευέλικτο και γρήγορο μαχητικό του 1917 - 1918
Χρησιμοποιήθηκε στο θέατρο των επιχειρήσεων του Δυτικού μετώπου καθώς επίσης στην Ιταλία και την Παλαιστίνη.
Βαμμένο ως αεροσκάφος DV αυτό το αντίγραφο κατασκευάστηκε στην Νέα Ζηλανδία από την εταιρεία ''The Vintage Aviator Ltd " το 2011. Χρησιμοποιήθηκε ένας αυθεντικός κινητήρας Mercendes D.III από τη συλλογή του μουσείου της RAF και αντιπροσωπεύει ένα αεροσκάφος που πετούσε το 1918 στο Δυτικό μέτωπο.
Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ
Οι πιλότοι και οι παρατηρητές στον αέρα δεν θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς ένα τεράστιο δίκτυο υποστήριξης στο έδαφος. Κάθε μοίρα χρειαζόταν περίπου 25 πληρώματα αεροσκαφών και 175 πληρώματα εδάφους για να παραμείνει επιχειρησιακή.
Τα ασφαλισμένα όπλα ήταν έτοιμα για επιχειρήσεις και οι επικεφαλής παραλάβαιναν όλα όσα χρειαζόταν η μοίρα, συμπεριλαμβανομένων των ειδών ένδυσης και των καυσίμων.
Από τις κατώτερες τάξεις μέχρι τους ανώτερους αξιωματικούς όλο το προσωπικό είχε να παίξει σημαντικό ρόλο.